1. ผู้ที่ เป็นเบาหวาน ชนิดที่ 1 มีชีวิตอย่างไร

เป็นไปได้ไหมที่จะมีชีวิตที่มีความสุขหาก เป็นเบาหวาน ชนิดที่ 1 เป็นชีวิตที่ปกติแค่ไหน

คุณอาจมีความคิดเห็นบางอย่าง

เมื่ออ่านคำถามเหล่านี้อีกครั้ง ฉันต้องหยุดและคิดใคร่ครวญ

ในปี 2023 ฉัน เป็นเบาหวาน ชนิดที่ 1 มาเป็นเวลา 22 ปีแล้ว ฉันคิดถึงชีวิตก่อนที่จะเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ชีวิตที่เป็นเบาหวานชนิดที่ 1 ก็เหมือนกับการโต้คลื่น บางครั้งก็ชอบ บางครั้งก็เหนื่อย

บางคนอาจพูดว่า "ไม่มีทางที่ชีวิตจะมีความสุข หากเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 1"

เราลองมาดูกัน...ทำตัวสบาย ๆ แล้วอ่านต่อกันเถอะ

2. เมื่อได้ยินคำว่า โรคเบาหวานชนิดที่ 1 เป็นครั้งแรก

โรคเบาหวานชนิดที่ 1 เป็นคำที่ฉันไม่รู้จัก เพราะตอนเด็กๆ ฉันไม่ค่อยได้ไปโรงพยาบาล และไม่รู้เลยว่าโรงพยาบาลกำลังจะเป็นสถานที่ที่ฉันจะต้องไปบ่อยๆ ในอนาคต

การนั่งอยู่ในห้องทำงานของคุณหมอทำให้รู้สึกป่วยและรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมาก ตาของฉันจะปิดทุกๆสองสามนาที ทำให้สมองฉันไม่รับรู้อะไรเลย

ฉันรู้สึกเหมือนสติหลุดลอย เกิดอะไรขึ้น?! คุณหมอแทงเข็มในมืออย่างรวดเร็ว และผลการตรวจพบว่าระดับน้ำตาลในเลือดของฉันสูงมาก

สิ่งต่อไปที่ฉันรู้ ฉันกำลังไปฉีด "นี่คืออินซูลิน" หมอพูด ฉันถามอีกครั้งว่า "นี่คืออะไร" คุณหมอตอบว่า ""คุณเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 1 คุณต้องฉีดอินซูลินให้ตัวเอง”

ฉันคิดว่าคุณหมอต้องล้อเล่นแน่ ๆ แต่เปล่าเลย ฉันเลยเงียบไป การฟังเกี่ยวกับโรคเบาหวานชนิดที่ 1 เป็นเรื่องที่ยากและเครียด ฉันรู้สึกอยากกลับบ้านมากๆ

ฉันรู้สึกตื่นเต้นที่ได้กลับบ้านเพราะไม่สามารถซึมซับข้อมูลเกี่ยวกับโรคเบาหวานทั้งหมดที่คุณหมอพูดให้ฟัง คุณหมอให้ถุงยาที่เต็มไปด้วยเข็ม แผ่นตรวจ และใบสั่งยา ฉันคิดว่า "นี่เป็นเพียงวิชาเรียนอีกหนึ่งวิชาเท่านั้น" แต่คราวนี้ ตัวฉันเองคือวิชาที่ต้องเรียนรู้

3. การฉีดอินซูลิน

เพราะโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ทำให้ฉันไม่สามารถหลีกเลี่ยงการฉีดอินซูลินได้

คำถามที่ฉันถามเอไอตลอดเวลาคือ "เมื่อไหร่ฉันถึงไม่ต้องฉีดอินซูลิน แน่นอนว่าเมื่อเวลาผ่านไป เข็มที่ใช้มีขนาดเล็กลง แต่โรคเบาหวานชนิดที่ 1 ในชีวิตของฉันจะหายไปง่ายๆ ได้ไหม"

คุณจีนี่ไม่สามารถเสกเวทมนตร์ได้ ฉันรู้สึกเสียใจอยู่ตลอดที่เป็นโรคเบาหวานชนิด 1 เพราะโรคนี้ทำให้ฉันรู้สึกแตกต่างจากเพื่อน ฉันรู้สึกเหงาและแปลกแยกจากคนอื่น เพราะฉันเป็นนักเรียนคนเดียวที่เป็นเบาหวานชนิดที่ 1

บางครั้งฉันจะต้องเลือกระหว่างการฉีดอินซูลินในชั้นเรียนหรือในห้องน้ำ เนื่องจากฉันไม่ชอบเข้าห้องน้ำที่ต้องขึ้นลงบันไดและเดินไปตามโถงทางเดินในโรงเรียน ฉันจึงทิ่มแทงเข็มและฉีดอินซูลินให้ตัวเองโดยไม่สนว่าฉันกำลังอยู่ที่ไหน

ฉันคุ้นเคยกับการฉีดอินซูลินในที่สาธารณะ และต้องได้ยินคำพูดที่ว่า "น่าเศร้าจัง น่าสงสารจังเลย" บอกตามตรงเลยว่าฉันรำคาญคำพูดเหล่านี้มาก

ฉันรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่คนอื่นพูด ฉันทรมานที่จะยอมรับชีวิตที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 1 และรู้สึกสมเพชตัวเอง ฉันจินตนาการไม่ออกว่าต้องใช้ชีวิตกับโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ไปตลอด เว้นแต่จะมีวิธีรักษาให้หายขาด ไม่ว่าเข็มจะยาวหรือสั้นแค่ไหน การฉีดอินซูลินก็ไม่เป็นปัญหา แต่เนื่องจากโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ฟังดูเหมือนเป็นภาระหนักและสร้างรอยแปดเปื้อนให้ชีวิต ฉันจึงจินตนาการว่ามันต้องยากลำบากแค่ไหนถ้าเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ไปตลอดชีวิต

4. การรับประทานอาหาร

ว้าว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าห้องครัวของเราจะเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วในสัปดาห์ที่ฉันพบว่าตัวเอง เป็นเบาหวาน ชนิดที่ 1

ฉันถามพ่อแม่ว่าขนมขบเคี้ยวของฉันอยู่ที่ไหน? อาหารใหม่นี่คืออะไร? ฉันอยู่บนดาวอังคารเหรอ? เราสามารถรับประทานทานอาหารนอกบ้านแทนการรับประทานอาหารที่บ้านตลอดเวลาได้หรือไม่?

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปก็คือ ฉันมีนัดกับนักโภชนาการ หัวใจฉันว่างเปล่าเมื่อเห็นตัวเลขและถ้วยตวงเหล่านั้น ไม่นะ!!! นี่จะเป็นชีวิตใหม่ของฉันเหรอ?!!!

ฉันไม่สามารถยอมรับได้ ฉันดูลิสต์รายการที่ฉันต้องทำมากมาย อะไรควรมาก่อน? ฉันต้องคิดว่าจะกินอะไร คำนวน แล้วก็ฉีดยาให้ตัวเอง หรือต้องเช็คระดับน้ำตาลในเลือดก่อน แล้วอะไรต่อไปอีก...?

ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะต้องฉีดอินซูลินมากแค่ไหนเมื่อแอบออกไปซื้ออาหารฟาสต์ฟู้ด น้ำตาลในเลือดของฉันจะเพิ่มขึ้นเพราะรับประทานอาหารพวกนี้ หลังจากนั้นอารมณ์ของฉันก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

เรื่องนี้ทำให้ฉันมั่นใจว่า โอเค ฉันจำเป็นต้องเรียนรู้เกี่ยวกับ การนับคาร์บ เพื่อที่ฉันจะสามารถจัดการระดับน้ำตาลในเลือดที่เพิ่มขึ้นและลดลงได้ดีขึ้น ฉันต้องการข้อมูลอ้างอิงบางอย่างเพื่อป้องกันระดับน้ำตาลในเลือดไม่ให้สูงหรือต่ำมากเกินไป

5. ออกกำลังกาย

ฉันสนุกกับการเล่นกีฬามาก แต่เมื่อฉันเล่นกีฬา ก็เจอปัญหาเพราะระดับน้ำตาลในเลือดลดลงอย่างรวดเร็วหรือที่เรียกว่าภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ

สิ่งที่ฉันไม่ชอบเกี่ยวกับการออกกำลังกายคือฉันต้องรับประทานอาหารถึงแม้ว่าจะไม่หิวก็ตามเพียงเพื่อรักษาโรคเบาหวาน เมื่อระดับน้ำตาลในเลือดลดลงต่ำ ฉันมีอาการใจสั่นเหมือนแผ่นดินไหวในร่างกาย ฉันไม่ชอบเลยมันราวกับว่าโลกกำลังจะแตกสลาย

เมื่อระดับน้ำตาลในเลือดลดลงต่ำเกินไป ฉันก็มีปัญหาในการหาวิธีควบคุมน้ำหนักเพราะต้องรับประทานอาหารอีกครั้ง

หลังจากการลองผิดลองถูกมาหลายครั้ง ฉันพบว่าการตรวจระดับน้ำตาลในเลือดก่อนที่จะทำกิจกรรมใด ๆ ก็ตามเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะป้องกันภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำรวมทั้งภาวะน้ำตาลในเลือดสูง

การออกกำลังกายโดยส่วนใหญ่แล้วทำให้ฉันรู้สึกดี รู้สึกเหมือนเซลล์ทั้งหมดในร่างกายกำลังเคลื่อนไหว ฉันรู้สึกดีทั้งส่วนของสมองและร่างกาย

เมื่อฉันออกกำลังกาย ก็มักต้องการอินซูลินน้อยกว่าวันที่ไม่ได้ออกกำลังกาย

6. ตอนนี้ฉันสนุกกับโรคเบาหวานชนิดที่ 1 แล้วหรือยัง?

ฉันเลิกหาวิธีจัดการโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ไปแล้ว ทุกวันจะแตกต่างกัน หากวันนี้ไม่ดี พรุ่งนี้อาจจะดีกว่าก็ได้

สิ่งที่ฉันรู้คือการนับคาร์บช่วยให้ฉันจัดการกับการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำตาลในเลือด ได้ดีขึ้น เพราะสามารถคำนวณได้ว่าจะฉีดอินซูลินมากน้อยแค่ไหน

เมื่อฉันออกกำลังกายเป็นประจำทำให้รู้สึกดี เพราะผู้ที่ เป็นเบาหวาน ชนิดที่ 1 ทุกคนล้วนแตกต่างกัน วิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือปรับวิธีดูแลตัวเองให้ตรงกับความต้องการของตัวเอง

ฉันไม่รังเกียจที่จะฉีดอินซูลินในที่สาธารณะอีกแล้ว ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร ฉันให้ความสำคัญกับการดูแล โรคเบาหวาน ชนิดที่ 1 ของตัวเองมากกว่า

โรคเบาหวานชนิดที่ 1 เป็นสิ่งที่พิเศษในชีวิตของฉันเพราะการ เป็นเบาหวาน ช่วยให้ฉันเติบโตขึ้นมาก เราจะเข้มแข็งพอๆ กับคลื่นทะเลสีน้ำเงินเข้ม คงมีช่วงเวลาที่เราอาจจะถูกซัดกลืนให้หายไปแต่เราสามารถลุกขึ้นมาใหม่ได้

และแน่นอน เรายังคงมีชีวิตที่สนุกสนานได้ในขณะเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 1 เพราะเราทำได้!