១. ទំនាក់ទំនងផ្នែកសុខភាព រវាងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 និងលំហាត់ប្រាណ

លំហាត់ប្រាណ មានអត្ថប្រយោជន៍ និងសារៈសំខាន់សម្រាប់សុខភាព និងសុខុមាលភាពផ្លូវចិត្តរបស់មនុស្សយើងគ្រប់រូប។ នៅពេលដែលអ្នករស់នៅជាមួយជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 សកម្មភាពទាំងនេះកាន់តែមានសារៈសំខាន់ទៅទៀត ព្រោះវាជួយធ្វើឱ្យការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់អ្នកប្រសើរឡើង។
សូមអានបន្ថែមអំពីការធ្វើលំហាត់ប្រាណ និងផលប៉ះពាល់លើជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 នៅទីនេះ។
ការយល់ឃើញខុសជាទូទៅមួយគឺថា ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ1 និងការធ្វើលំហាត់ប្រាណមិនពាក់ព័ន្ធនឹងគ្នាទេ។ ប៉ុន្តែការពិតទៅ អ្នករស់នៅជាមួយជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ1 មិនត្រូវបានដាក់កំហិត មិនឲ្យហាត់ប្រាណនៅខាងក្រៅ និងចូលរួមលេងកីឡានោះទេ។ សកម្មភាពទាំងនេះ អាចជួយអ្នកក្នុងការបង្កើតមិត្ភភក្តិថ្មីៗ ស្វែងរកចំណាប់អារម្មណ៍ថ្មីៗ ក៏ដូចជាស្វែងយល់ពីកន្លែងថ្មីៗ។
ប្រសិនបើមានការរៀបចំល្អ និងយល់ដឹងពីរឿងដែលត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន នោះអ្នកអាចរីករាយនឹងការលេងកីឡា ក៏ដូចជាសកម្មភាពខាងក្រៅ ព្រមទាំងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍នៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណសម្រាប់ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1។

២. ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 និងលំហាត់ប្រាណ៖ ការត្រៀមខ្លួនក្នុងការបញ្ចេញសកម្មភាពរាងកាយ

គួរប្រាប់គ្រូបង្វឹក ឬមិត្តភ័ក្តិរបស់អ្នកថា អ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 ហើយត្រូវប្រាកដថា ពួកគេដឹងពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ក្នុងករណីដែលអ្នកមានជាតិស្ករក្នុងឈាមទាប (ចុះជាតិស្ករ) / ជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់ (ឡើងជាតិស្ករខ្ពស់) ។
អ្នកក៏អាចចែករំលែកចំណេះដឹងអំពី HelloType1 ដើម្បីអប់រំពួកគេផងដែរ!
គួរធ្វើតេស្តជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់អ្នក នៅមុនពេលបញ្ចេញសកម្មភាព និងធ្វើតេស្តឲ្យទៀងទាត់ នៅអំឡុងពេលបញ្ចេញសកម្មភាពទាំងមូល។
អាចញ៉ាំអាហារសម្រន់បាន បើអ្នកចង់ញ៉ាំ
ខ្ចប់អាហារសម្រន់ និងភេសជ្ជៈបន្ថែម រួមទាំងអេឡិចត្រូលីត (នំ Granola bar ភេសជ្ជៈសម្រាប់អ្នកលេងកីឡា ឬទឹកដូង)
ត្រូវប្រាកដថា អ្នកបានយកឧបករណ៍បញ្ចុះជាតិស្ករ និងឧបករណ៍សង្គ្រោះបឋមរបស់អ្នកដាក់តាមខ្លួន។ ពាក់ស្រោមជើងដែលធ្វើពីកប្បាស និងស្បែកជើងកីឡាដែលល្មមជើង និងមានផាសុកភាព។
រឿងមួយទៀតដែលត្រូវគិតគូអំពីជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ1 និងការធ្វើលំហាត់ប្រាណគឺថា ការហាត់ប្រាណរយៈពេលយូរ អាចត្រូវការកាបូអ៊ីដ្រាតបន្ថែម និង/ឬការថយចុះកម្រិតអាំងស៊ុយលីន។ ចូរពិភាក្សាអំពីរឿងនេះជាមួយគ្រូពេទ្យ ឬគិលានុបដ្ឋាយិការបស់អ្នក។
រក្សាអាំងស៊ុយលីននៅសីតុណ្ហភាពត្រឹមត្រូវ។ សូមអានបន្ថែមនៅទីនេះ
ប្រសិនបើក្តៅ គួរលាបក្រែមការពារកម្តៅថ្ងៃ ឬពាក់មួកបើចាំបាច់ គួរពាក់អាវការពារ និងមានខ្យល់ចេញចូល។
ប្រសិនបើត្រជាក់ អាចស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ច្រើនជាន់បន្តិច និងរក្សាកម្តៅរាងកាយ។
ត្រូវដឹងពីរោគសញ្ញានៃការចុះជាតិស្ករ និងឡើងជាតិស្ករ ជាពិសេសអំឡុងពេលធ្វើលំហាត់ប្រាណរយៈពេលយូរ។
សូមអានបន្ថែមនៅទីនេះ ដើម្បីគ្រប់គ្រងការចុះជាតិស្ករក្នុងឈាម និងលើសជាតិស្ករក្នុងឈាម។

៣. ការក្រើនរំឭកសំខាន់ៗ បន្ទាប់ពីការបញ្ចេញសកម្មភាពរាងកាយ

ក្រោយបញ្ចេញសកម្មភាពរាងកាយរួច ចូរពិនិត្យមើលថាតើ វាប៉ះពាល់ដល់កម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ហើយគួរកែតម្រូវអាំងស៊ុយលីន ប្រសិនបើចាំបាច់។
ក្រោយបញ្ចេញសកម្មភាពរាងកាយរួច ចូរពិនិត្យមើលជើងរបស់អ្នក រកមើលដំបៅ ពងបែក រលាត់ ស្នាមដាច់រលាត់ ឬរបួសផ្សេងទៀត។
ដើម្បីឱ្យជើងស្អាតក្រោយពេលហាត់ប្រាណរួច (គួរលាងជើង ទុកឱ្យស្អាត និងស្ងួត លាបឡេតិចតួចបើចាំបាច់ ដើម្បីចៀសវាងការរងរបួស)
ចូរទាក់ទងទៅកាន់គ្រូពេទ្យ បើរបួសមិនជាសះស្បើយក្រោយរយៈពេលពី 2 ថ្ងៃ។
ការធ្លាក់ចុះជាតិស្ករក្នុងឈាម អាចកើតមានឡើងយឺតយ៉ាវ ដោយធ្លាក់ចុះក្នុងរយៈពេល 6 ទៅ 15 ម៉ោង បន្ទាប់ពីការហាត់ប្រាណរួច។
ប្រសិនបើកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់អ្នកបន្តធ្លាក់ចុះ បន្ទាប់ពីការហាត់ប្រាណរួច អ្នកប្រហែលជាត្រូវបន្ថយកម្រិតអាំងស៊ុយលីននៅមុន និងក្រោយពេលហាត់ប្រាណ។ គួរស្នើសុំជំនួយពីគ្រូពេទ្យ ឬគិលានុបដ្ឋាយិការបស់អ្នក។

៤. កត្តាផ្សេងៗ ដែលត្រូវគិតគូនៅពេលធ្វើលំហាត់ប្រាណ

ប្រភេទ អាំងតង់ស៊ីតេ និងរយៈពេលនៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណ (សូមមើលតារាងខាងក្រោម)
បរិមាណអាំងស៊ុយលីនដែលនៅសល់ក្នុងខ្លួនរបស់អ្នក (ពេលវេលាចាក់អាំងស៊ុយលីនចុងក្រោយ)
ពេលវេលា និងសមាសភាពនៃអាហារចុងក្រោយ
គ្លុយកូសក្នុងឈាមមុនពេលហាត់ប្រាណ (ជាទូទៅចាប់ពី 7 - 10 មីលីម៉ូល/លីត្រ ឬ 126 – 180 មីលីក្រាម/ដេស៊ីលីត្រ) 1
កម្រិតភាពមាំទាំរបស់អ្នក

Disclaimer: